Send Me On My Way

Waarom New Zealand? Waarom niet wat dichterbij? Hoezo dat land en niet een ander? Waarom? Why NZ?

Een roadtrip over het zuidereiland geeft me weer de kick. De reden van de New Zealand Sparkle! Als je ooit iemand spreekt die in NZ is geweest dan zie je de NZ sparkle in zijn of haar ogen.. Dan weet je wat ik bedoel.
We begonnen van Gore rechtstreeks door naar Christchurch. Iets langer door een kleine file dankzij Merinoschapen op de weg. Via Cromwell en Alexandra met de typische Rohan landschappen door naar 1 van mijn meest favoriete plekken.. Lake Pukaki en Lake Tekapo. Via Lindis pass met de dorre grasvelden die een prachtig contrast vormden met de strakblauwe lucht. Na Twizel zie je de bergen al in de verte. En geloof me.. In de winter zijn deze nog indrukwekkender met hun besneeuwde toppen. Dit was de 7e of 8ste keer dat ik deze weg nam. Een weg die iedere keer anders is. Die elke keer verbaast. Die elke keer de adembeneemt. Doorrijdend door de uitgestrekte velden kom je dan eindelijk bij Lake Pukaki. Van alle keren heb ik Mt Cook (de hoogste berg van NZ die aan de andere kant van Lake Pukaki pronkt) maar 1 keer helder kunnen bewonderen zonder dat hij zich verstopte in een dikke wolkendeken. En dit was de 2e keer.. Geen briesje, een strakhelder meer wat blauwer lijkt dan de lucht. Geen pen die de schoonheid van dit bezoek aan Lake Pukaki kan beschrijven..
Vervolgens door via de hoofdweg, helaas want er is een langere gravelroute die nog mooier is maar langer duurt, naar Lake Tekapo.
Lake Tekapo of het dorpje Tekapo staat bekend om de donkere nachten. De star observertory op de heuvel laat menig tourist aardig wat geld betalen om de sterren van dichterbij te bewonderen. Tot nu toe heb ik het bij een kopje koffie aan de top gehouden met uitzicht over de bergen en het blauwerdanblauwkanzijn gekleurde meer. Mijn favoriete plekje..

Ik heb in totaal 3 nachten gespendeerd in Tekapo verdeeld over 2015 en 2016. 2 waren bewolkt.. De 3e was met kamperen aan het meer tijdens volle maan. Een maan die zo helder is dat alles zichtbaar is behalve de sterren.. Dus ik moet nog steeds de sterren in Tekapo zien!
Helaas hadden we 'haast' dus geen koffie aan de top dit keer maar koffie in het dorp en weer verder naar Christchurch. Maar Tekapo.. I'll be back!

De dag erna naar Akoroa. De Banks peninsula van chch die er, volgens een Française, uitziet als Bretagne. Groene heuvels, vreselijk schattige plaatsjes en mooie stranden zonder ook maar een mens te zien. Savonds terug naar chch en in het donker door naar Motueka met Ingrid.
6 uur lang in de auto is echter niet genoeg om 14 maanden gemis bij te kletsen. De tijd vloog zonder helaas enig uiticht op de omgeving doordat het om 17:00 al donker is. Maar gezellig was het zeker!

Tijdens Motueka met dagtripjes dorpjes rond Abel Tasman bezocht. Wederom een herhaling. Maar ik hou van herhaling!
De gouden stranden van Abel Tasman blijven je verbluffen.. De heldere zee.. De kleine strandjes en de kust plekken zien eruit als een Thais Lagoon Paradise. Met de meiden en Trev verder getrokken naar het noorden van de Golden Bay om daar Cape Farwell en andere plekjes te bezoeken. Hippie town Takaka die nu uitgestorven lijkt in vergelijking met mijn zomerse bezoek in 2015 met mijn lieve zus en onze geweldige tourgidsen uit sunny Nelson.

Woensdag gingen Matea en ik samen terug richting Gore via de Westcoast.
De enigste plekken die ik nog niet heb gezien in NZ.. Jawel zelfs na 14 maanden totaal heeft het zuider eiland nog verborgen plekken voor me gehad die ik nog moest ervaren (ja inderdaad, zie nooit alles want dan heb je een excuus om terug te gaan!). Dus de kans om met Matea in haar Nissan Vanette (aka Hokey Pokey) campervan deze plekken te bezoeken liet ik niet liggen!
HP (Hokey Pokey) heeft een keuken, 2 persoonsbed en veel opbergruimte. Makkelijk te doen dus met zn 2tjes!

Vanuit Motueka vertrokken we samen naar Greymouth. Via de rand van de Nelson Lakes richting het regenwoud en de oceaan van de westcoast. Een prachtige weg die Aif en ik wel al samen hebben bewonderd. De Pancake rocks, die nog steeds op een soort Eftelingatractie lijken, onderweg bewonderd en doorgereden naar een kampeerplek aan het strand van Greymouth.. Wakker worden met een bulderende oceaan op de achtergrond. Je havermout en koffie op te warmen op een gasstelletje in de camper is ook weer een ervaring die ik mag toevoegen. :)

Vervolgens onderweg naar Franz Jozef. Na het passeren van Hotikita dus eindelijk een nieuwe ontdekkingstocht op het zuidereiland voor me.
Het contrast van de groene bossen van het regenwoud (ook in winter!) met de besneeuwde bergen is bizar! Een paar korte stops waar je elke keer weer positief verast wordt.. Bijvoorbeeld een kraakhelder donker meer die als perfecte spiegel werkt voor de southern alps in de verte. En dat in het winterse zonnetje.. Zucht..
Doorrijdend kom je langs een (uitgestorven) goldmine plekje genaamd: Ross! Een geweldige fotorapportage gemaakt door bij elk bordje waar Ross op stond te stoppen. Ze zullen daar wel wat gekke dingen gedacht hebben door deze 2 idioten toeristen ;-) maar het heeft een paar hilarische fotos opgeleverd van 'mijn familie' stad.

Na de fotoshoot verder door naar FranzJosef. Helaas begon het weer te betrekken en werden de bergen steeds minder zichtbaar. Een soort MistyMountain effect is echter ook indrukwekkend. Aangekomen in een gezellig hostel zijn we voor een welverdiend wijntje in een gezellige bar gegaan. Wat moet je anders in de regen?
Maar als je dan in de ochtend wakker wordt met wel een blauwe lucht dan moet je kijken... De southern alps. De witte toppen.. Mag ik hier wat langer blijven? "Waarom ben ik hier niet eerder geweest?!"

Matea en ik besloten om te gaan wandelen, een hike van 2 max 3 uur was ons idee. Onze wandelconditie is nou niet bepaald je van het.. De attente receptionist wees ons op een geweldige wandeling! 4 uur "maar". We keken elkaar even aan. Maar het weer was zo geweldig dat we deze wandeling wel moesten proberen.

Franz Jozef is 1 van de 2 plekken waar een gletsjer van zeer dichtbij te bewonderen is. De andere is Fox Glacier, ongeveer 1 uur rijden bij FJ vandaan.
Dus wij gingen, klaar voor de 4 uur, op pad. Wat begon als een parkachtig padje veranderde na 2 km vrij apbrupt bij het bord met de waarschuwing dat er al meerdere mensen het pad niet hebben overleefd.. Slik.. 2 meter later stond er vervolgens een leuk bord met "have a great hike, enjoy!". Matea en ik besloten te gaan tot het te gek zou worden. Zo erg kan het niet zijn toch?
Grote stenen, riviertjes en watervallen en blubber door het regenwoud. Klimmen over rotsen, swingen op de swingbridge en klauteren over stenen die vast of los zaten. Maar wat een gave wandeling! Waterfles bijgevuld uit de watervalletjes.. Schoon en heerlijk verfrissend water die je zo kunt drinken! Helemaal gesloopt hebben we het eindpunt bereikt. Een uitzicht van boven de gletsjer die vlak bij ons vandaan lag. Dat is toch wel even gaaf!!
Terug waren de afdalingen wat steiler dan verwacht, maar toch weer even kicken dat we deze practige wandeling (of eigenlijk klimenklauterpad) hebben gedaan! 6 uur later (daar ging ons 2 a 3 uur max plan..) vlak voor zonsondergang weer terug gekomen bij HP. Besloten om meteen maar een nachtje in het hostel eraan te plakken om meteen te kunnen slapen.
Ik verdenk de receptionist nog steeds van een tactisch plan.. Elke backpacker zeggen dat de hike 4 uur is ipv 6 uur zodat ze nog wel 1 nachtje terug moeten komen.. Maar kwalijk nemen doe ik het hem niet ;-) een ervaring die ik graag weer doe!! Voor een meisje met hoogtevrees is het toch wel heel gaaf om dit gedaan te n.
Kleine overwinning voor mezelf! Next step.. Te araroa trail?

De dag erna vervolgde we onze trip richting Wanaka. Een koffie pauze in Fox Glacier, en korte omweg naar Mt Cook lookout waar de bergtoppen van Mt Fox o.a. en wederom Mt Cook (de andere kant dit keer) scherp afgetekend door de groene velden en blauwe lucht zichtbaar waren. Vervolgens een korte wandeling gemaakt door een rotsachtig gebied naar de gletsjer zelf. Waar je tevens meteen met je neus op de feiten gedrukt wordt.. Klimaat verandering onzin? Met het zien hoe ver de gletsjer 300 jaar geleden was.. En dan 80 jaar geleden.. Tot nu..is het dramatische verschil duidelijk.
Gelukkig is de gletsjer er nog. Maar in dit tempo zal het niet lang meer duren. Alhoewel de korte klim naar Fox Glacier wat 'pijnlijker' was na de wandeling van de dag ervoor was het uitzicht niet verkeerd. Een gletsjer tussen het regenwoud waar je in de verte de zee kunt zien. Alweer een adembenemende plek. Zucht..

Vervolgens door getoured via Haast richting Wanaka. Daar rijd je dan met links Canadees uitziende uitzichten met de besneeuwde bergen en meren en rechts rotswanden die lijken op een Zuid Amerikaans Amazone gebied. Bizar.. Met de zonsondergang erbij die de besneeuwde toppen doet oplichten.. Zucht..

Vlak voor zonsondergang kwamen we langs Lake Wanaka een leuke kampeerplek tegen. Naja leuk eerder waaaanzinnig mooi! Op het stenenstrandje geparkeerd met het meer en de bergen als uitzicht. Zelf een vuurtje stoken (in de winter mag het:)) en pannenkoeken bakken op ons zelf gestookte vuurtje met de melkweg bovenons. Geen woorden voor deze geweldige plek. De rust en ruimte, een warm vuurtje die de ergste winter (hier is het al officieel winter) kou wegneemt. Het gevoel van vrijheid die het geeft is heerlijk.. Als ik tijd toch eens eventjes stil kon zetten.

Smorgens wederom een vuurtje gestookt, gewoon omdat het kan, en met een kop koffie nog even van de zon die langzaam boven de bergen zichtbaar werd genoten. Kan een roadtrip nog mooier worden?

Vervolgens alles ingepakt en via Wanaka, Cromwell terug naar Gore. Een strakblauwe lucht weer die ons terug bracht naar de glooiende heuvels van homesweethome: Waimumu.

Daarom dus. Daarom de New Zealand sprakle. Daarom alweer naar New Zealand. Omdat elk land iets van zijn pracht en praal aan New Zealand heeft gegeven. En dan heb ik niet eens het Noorder eiland goed gezien. Het Zuider eiland inmiddels wel. Maar alle plekken wil ik keer op keer opnieuw ontdekken.
Omdat elke bocht me weer de adembeneemt. Daarom New Zealand.
En dan heb ik het nog niet eens over paarden gehad dit keer ;-)

Liefs!