Choke on the memories

Soms is afscheid nemen voor even.
Soms is afscheid nemen voor altijd.

En soms, heel soms is het een combinatie van beide.
En soms valt het dan net samen...

Mijn voorlopig laatste dagen in NZ. Laatste dag waarschijnlijk op de dag dat ik dit post. En 1 reactie waar ik vaak naar uitkijk blijft ditmaal weg. Mijn lieve opa is op 5 augustus overleden, zijn trouwdag. En dan ben je heel, heel erg ver weg.
En dit valt net samen in mijn laatste week in NZthuis. Want ik moet het land uit, ik ga naar Australië. Melbourne om precies te zijn.

Wetend als je weggaat welke risico's je neemt, neemt niet weg dat dit het ook makkelijker maakt. Dat 'verscheurde' gevoel van 2 thuisen kan niet heftiger worden benadrukt dan in een periode als deze. Waar je het ene thuis gedag moet gaan zeggen en vervolgens niet in je andere thuis bent waar je juist heel veel behoefte aan hebt.
De afgelopen week dus in een zombie modus doorgebanjerd.

Gelukkig wel met het bezoek van een bijzondere vriendin, Ilse. De timing kon niet beter zijn! Vorig jaar al grappend gedroomd "als je teruggaat wil ik wel langskomen" zei ze nog. En daar stond ze dan met haar vriend Roderick. Gearriveerd in een grote camper. Ilse van NLthuis introduceren in mijn NZthuis.
Uiteraard moest ik meteen haar introduceren met Coruba! Ilse en ik kennen elkaar tenslotte via de manege. Altijd elke zaterdag en woensdag op de manege te vinden geweest stamen. 20 jaar lang vriendinnen via de paarden. Dus.. Samen rijden in NZ, dat hebben we gedaan. Ik op mijn vriendje Coru en Ils op de grote grappenmaker Jay samen aroundtheblock. Na alle verhalen en foto's over Trevor, de boerderij en mijn 2 grootste vriendjes kon ze dit allemaal voor het eerst in het echt zien. Dan moet je, zoals Ilse al zei, jezelf vaak knijpen om te beseffen dat het echt is. Dat we echt samen hier aan het rijden zijn?! Zelfs nu ik het schrijf weet ik nog steeds niet helemaal of het wel echt was.
3 nachtjes zijn ze gebleven en hebben we met z'n alle genoten! Een mooie trip naar de Catlins waar we Pinguïns hebben bewonderd (bucketlist puntje afgevinkt) maakte de 2e dag compleet.

Maar na een afscheid van hen op de dag dat de crematie van mijn lieve opa plaats vindt voelt het even leeg. Wetend dat ik nog maar tot zondag heb voor ik echt naar het onbekende ga maakt het afscheid wat zover weg is nog leger.

Maar lieve opa, wees gerust! Het land hier doet me goed. De vrijheid, mijn kleine paardenbubbel hier in NZthuis is wat het was. Is waar ik nu moet zijn. Zelfs de aardbevingen waar opa zo bezorgd om was stellen niet zoveel voor. Een soort rollende vloer die je een dronken gevoel geeft. Heel bizar om een keer meegemaakt te hebben.

Zondag wordt een pittige dag. Na alle nieuwe herinneringen die ik hier heb gemaakt wordt het niet makkelijker. Nieuwe vriendinnen, nieuwe ervaringen. En vooral ook de problemen die hier zijn die lastig zijn om weer los te moeten laten. Want goed gaat het hier niet in de huidige situatie, de zorgen worden alsmaar groter. En de markt worst alsmaar lastiger.. Dus er moet verkocht worden wat maakt dat het afscheid van Coruba een misschien tot ziens maar misschien ook een voorgoed afscheid gaat worden. Want er moet geld binnenkomen dus ook hij zal ergens verkocht moeten worden..

Die gedachten slik ik nog even weg. Wat komt dat komt en het is nog niet gekomen.
Maar genoten hebben we samen. Elke rit weer, elke knuffel. Dus nee.. Nog even niet aan denken wat voor een gedag het kan zijn zondag.

Australië zal vast genoeg in petto hebben! De spinnen bezorgen me nogsteeds nachtmerries gezien ik hier laatst Trev uit zn bed heb gelicht omdat er een flinke spin gedag kwam zeggen.. "Whats his name..?" "euh.. Mr Beast?!?!" zei ik. Ik zal vast goed getrained worden daar in Australië.

Een trip naar het noordereiland met Trev en Matea heeft me doen beseffen hoe bevoorrecht ik ben zoveel en zolang op het zuidereiland te kunnen zijn. Het noordereiland is mooi en lief. Maar waar het zuider eiland een verassing in elke bocht geeft, geeft het noorder eiland veel van hetzelfde plaatje weg. De besneeuwde bergen, de regenbossen en de ruige kuststreken.. Dat mis je dan erg! In 30 uur 1225 km gereden (niet zelf) zorgt er dan wel weer voor dat ik eindelijk ook met de ferry ben overgestoken en dat stukje heb mogen doen. We hebben 4 merries en 2 ruinen naar het noordereiland verplaatst. En dus uiteraard ook nog 3 mooie ritten gemaakt op het noordereiland (Taumaranui). Zelfs nog wat kleiduiven weten te raken, een tripje naar Taupo en Glowworms kunnen bewonderen op de terugweg en Mt Doom eindelijk vanuit de verte gezien. Een leuke week!

Ik heb de afgelopen maand een website gemaakt in de dagen dat er niet gereden kon worden. Dit zodat hopelijk de verkoop van paarden wordt vergemakkelijkt. Voor de nieuwsgierigen: cosydellarabians.wordpress.com. Af is het nog niet helemaal, maar allicht geeft het een idee. Een paardje kopen anyone?

De winter hier was een kalme winter. Sneeuw, wat regen maar vooral dagen waar het koude nachten waren met vervolgens zonnige dagen. Het lijkt er nu op dat het voorjaar begint te komen. De wind komt terug, met de regen, maar de temperatuur neemt langzaam toe. Ik moet zeggen dat ik de voorkeur geef aan kou maar stille zonnige dagen ipv de regen en wind. Dus wie weet is juist nu naar australie vertrekken wel een goed idee. Het belooft as maandag 19 graden met een zonnetje te worden daar. Zomer dus naar mijn idee ;).
Het blijft wel bizar om hier in de winter zwaluwtjes regelmatig over te zien vliegen. Veel bomen blijven hier ook groen in de winter, schapen hebben al lammetjes en zelfs de hommel blijft geregeld in de winter een klein bezoekje brengen onder de veranda. Geef mij nog zo'n winter!

Het is een bizarre tijd maar genieten heb ik gedaan. Vollop.
Wetend waarom ik terug ben gegaan. Waarom het me al die tijd heeft laten missen. Dat ik 2 thuisen heb. En die te mogen delen is een heerlijk gevoel.

Maar het gemis naar even fysiek thuis zijn in een periode als deze is wel heel sterk. 1 voet daar en de andere hier.
En straks zowel niet hier als niet daar. Geen plannen zijn de beste plannen. We shall see. Im ready.

Voor nu drink ik nog 1 biertje voor mijn opa. Op het leven, op humor en genieten. Wat ga ik u missen opa.. Maar wat ben ik trots dat ik een opa heb zoals u.

Liefs Lieke.