Home again
4 juni 2017 - Gore, Nieuw-Zeeland
Alles is anders, maar toch is alles hetzelfde.
Hier zit ik weer. Op de bank vanaf de veranda kijkend naar dezelfde rustgevende heuvel. Oude bekende vogels uit NZ die fluiten. Soms wat paarden gebries op de achtergrond. De heldere sterren die straks weer verschijnen.. Mijn bedje in de workshop die me rust geeft na een lange tijdloze dag vol paarden.. Ik ben er. Nu zowel eindelijk fysiek als mentaal weer.
Home again.
Mijn andere thuis aan de andere kant van deze wonderlijke wereld. Ben ik hier mis ik daar ben ik daar mis ik hier. Maar de rust en en ruimte zorgen ervoor dat ik weer weet waarom ik dit zo miste..
De bergen, de mensen, de tijdloze dagen (ookal zijn ze vrij kort met de winter die nu officieel is begonnen). Mijn grote vriend die me elke dag laat zien waarom ik hem zo heb gemist.
Het is te bizar voor woorden. Na precies 14 maanden in Nederland te zijn geweest is het bij het landen van een vlucht van 36 uur niet te beseffen. Zo vaak over NZ gedroomd dat het bijna voelt alsof het nog steeds niet echt is. Dat ik echt terug ben.
Dus het mentale landen duurde allemaal wat langer dan ik gewend was. Alles voelt hetzelfde maar ook weer zo vreselijk anders.
Coruba is gegroeid en ziet er nog mooier en sterker uit als hiervoor. Maar zijn zachtheid is er nog. Onze kleine gewoontes zijn er nog. Het rijden voelt weer alsof ik niets hoef te doen.. Je denkt en hij doet het. Zo heerlijk subtiel dat het weer als samen 1 voelt. Dat blijft voor mij het ultieme paardrij gevoel, het gevoel van samensmelten.
Het is koud hier. Gelukkig nog weinig wind en regen waardoor we aardig veel met de jonge paarden kunnen werken. Coruba en ik zijn de babysitters en deze taak gaat ons, al zeg ik hetzelf, goed af. Ik denk dat we ons hier allebei aardig goed in voelen. Observeren en leren van de jonge paardjes terwijl ik in het zadel van Coruba zit:). Wij leiden ze vervolgens de roundyard rond en uiteindelijk als de ruiter voor de eerste keren in het zadel zit doen we hetzelfde. Als de jonge pony bazig begint te worden bijt Coruba goed van zich af (soms letterlijk..) om te zorgen dat ze niet te veel praatjes gaan krijgen wat mijn werk uiteindelijk ook makkelijker maakt!
Hier en daar een ritje op de weg met Jay of Picksy maakt de dag af als volmaakt. Ik hoop dat de regen en wind nog lange tijd op zich laat wachten!
Anderhalf jaar geleden had ik met Annabelle een bucketlist gemaakt. Niet alles hiervan hebben we kunnen afvinken. 1 van deze punten was het zien van het zuiderlicht..
In mijn 2e week is dit afgevinkt.. 4 uur lang buiten gestaan en gezeten met de meiden om niets te missen. Wat on-ge-lofelijk waaaaaaanzinnig! Nog steeds euforisch over dit geluk om het te mogen zien. Ik heb het zuiderlicht gezien!!
Het komt vaker in de winter voor dus grote kans dat het vaker kan gebeuren. He bah... De kleime steek verdriet over de 30 graden die dag in Nederland verdween als sneeuw voor de zon ;-)
Nog een paar punten die ik heel graag wil zien beleven enof ervaren. Maar ik zal verre van klagen als het niet lukt..
Toch blijft het gek dat zoveel hetzelfde is maar toch anders voelt. Ik ben anders. Maar wat het precies is ben ik nog niet achter. Misschien zal ik er wel niet achter komen. Maar het leven met de dag zonder te weten wat morgen precies zal gebeuren is precies een groot onderdeel van het gemis geweest. Het is een drug. En ik ben verslaafd.
Ik weet dat dit was wat ik moest doen. Terug gaan en uitvinden. Ik ben nog maar 3 weken weg dus ik heb tijd genoeg. Alhoewel de tijd genadeloos snel zal gaan.
Dit weekend met de meiden gezellig wezen stappen in Queenstown. Live bandje, gekke dansjes tussen de toeristen en andere kiwi's en een ontbijtje met de besneeuwde bergen op de achtergrond. Opnieuw begonnen met onze verslaving Sons of Anarchy. Boerenkool geintroduceerd wat volgensmij werd gewaardeerd. Volgende week gaan we als het goed is (plannen veranderen natuurlijk snel) naar het noorden van het zuidereiland toe voor een weekje. Dan zit de eerste maand er alweer op.
Mijn plannen zijn nog steeds hetzelfde. En dus flexibel voor aanpassingen.
Mijn grootste plan is om zoveel mogelijk te genieten. Door het loslaten van bepaalde zorgen wordt dat met de dag gelukkig makkelijker. En in het zadel is dat sowieso geen probleem.
Lieve allemaal, geniet van jullie heerlijke lange dagen. Ik geniet hier nog even verder van de korte ;-)
Veel liefs Lieke
Hier zit ik weer. Op de bank vanaf de veranda kijkend naar dezelfde rustgevende heuvel. Oude bekende vogels uit NZ die fluiten. Soms wat paarden gebries op de achtergrond. De heldere sterren die straks weer verschijnen.. Mijn bedje in de workshop die me rust geeft na een lange tijdloze dag vol paarden.. Ik ben er. Nu zowel eindelijk fysiek als mentaal weer.
Home again.
Mijn andere thuis aan de andere kant van deze wonderlijke wereld. Ben ik hier mis ik daar ben ik daar mis ik hier. Maar de rust en en ruimte zorgen ervoor dat ik weer weet waarom ik dit zo miste..
De bergen, de mensen, de tijdloze dagen (ookal zijn ze vrij kort met de winter die nu officieel is begonnen). Mijn grote vriend die me elke dag laat zien waarom ik hem zo heb gemist.
Het is te bizar voor woorden. Na precies 14 maanden in Nederland te zijn geweest is het bij het landen van een vlucht van 36 uur niet te beseffen. Zo vaak over NZ gedroomd dat het bijna voelt alsof het nog steeds niet echt is. Dat ik echt terug ben.
Dus het mentale landen duurde allemaal wat langer dan ik gewend was. Alles voelt hetzelfde maar ook weer zo vreselijk anders.
Coruba is gegroeid en ziet er nog mooier en sterker uit als hiervoor. Maar zijn zachtheid is er nog. Onze kleine gewoontes zijn er nog. Het rijden voelt weer alsof ik niets hoef te doen.. Je denkt en hij doet het. Zo heerlijk subtiel dat het weer als samen 1 voelt. Dat blijft voor mij het ultieme paardrij gevoel, het gevoel van samensmelten.
Het is koud hier. Gelukkig nog weinig wind en regen waardoor we aardig veel met de jonge paarden kunnen werken. Coruba en ik zijn de babysitters en deze taak gaat ons, al zeg ik hetzelf, goed af. Ik denk dat we ons hier allebei aardig goed in voelen. Observeren en leren van de jonge paardjes terwijl ik in het zadel van Coruba zit:). Wij leiden ze vervolgens de roundyard rond en uiteindelijk als de ruiter voor de eerste keren in het zadel zit doen we hetzelfde. Als de jonge pony bazig begint te worden bijt Coruba goed van zich af (soms letterlijk..) om te zorgen dat ze niet te veel praatjes gaan krijgen wat mijn werk uiteindelijk ook makkelijker maakt!
Hier en daar een ritje op de weg met Jay of Picksy maakt de dag af als volmaakt. Ik hoop dat de regen en wind nog lange tijd op zich laat wachten!
Anderhalf jaar geleden had ik met Annabelle een bucketlist gemaakt. Niet alles hiervan hebben we kunnen afvinken. 1 van deze punten was het zien van het zuiderlicht..
In mijn 2e week is dit afgevinkt.. 4 uur lang buiten gestaan en gezeten met de meiden om niets te missen. Wat on-ge-lofelijk waaaaaaanzinnig! Nog steeds euforisch over dit geluk om het te mogen zien. Ik heb het zuiderlicht gezien!!
Het komt vaker in de winter voor dus grote kans dat het vaker kan gebeuren. He bah... De kleime steek verdriet over de 30 graden die dag in Nederland verdween als sneeuw voor de zon ;-)
Nog een paar punten die ik heel graag wil zien beleven enof ervaren. Maar ik zal verre van klagen als het niet lukt..
Toch blijft het gek dat zoveel hetzelfde is maar toch anders voelt. Ik ben anders. Maar wat het precies is ben ik nog niet achter. Misschien zal ik er wel niet achter komen. Maar het leven met de dag zonder te weten wat morgen precies zal gebeuren is precies een groot onderdeel van het gemis geweest. Het is een drug. En ik ben verslaafd.
Ik weet dat dit was wat ik moest doen. Terug gaan en uitvinden. Ik ben nog maar 3 weken weg dus ik heb tijd genoeg. Alhoewel de tijd genadeloos snel zal gaan.
Dit weekend met de meiden gezellig wezen stappen in Queenstown. Live bandje, gekke dansjes tussen de toeristen en andere kiwi's en een ontbijtje met de besneeuwde bergen op de achtergrond. Opnieuw begonnen met onze verslaving Sons of Anarchy. Boerenkool geintroduceerd wat volgensmij werd gewaardeerd. Volgende week gaan we als het goed is (plannen veranderen natuurlijk snel) naar het noorden van het zuidereiland toe voor een weekje. Dan zit de eerste maand er alweer op.
Mijn plannen zijn nog steeds hetzelfde. En dus flexibel voor aanpassingen.
Mijn grootste plan is om zoveel mogelijk te genieten. Door het loslaten van bepaalde zorgen wordt dat met de dag gelukkig makkelijker. En in het zadel is dat sowieso geen probleem.
Lieve allemaal, geniet van jullie heerlijke lange dagen. Ik geniet hier nog even verder van de korte ;-)
Veel liefs Lieke
Kan mij helemaal inleven in je gevoel.
Misschien maak je van al je verhalen ooit een boek, zal een bestseller worden: 1 lezer heb je al
Lieve Lieke, kijk alweer uit naar je volgend verhaal maar geniet vooral van alles wat je ziet, voelt, ruikt, meemaakt...
Liefs, Paula
Bedankt voor je werkelijk prachtige verhaal over alles wat je beleefd hebt en dat je interesse had. Dat alles op papier gezet met een meer dan normale omschrijving over wat je voelde. Klasse hoor.