Kilometers zorgeloosheid
28 januari 2016 - Gore, Nieuw-Zeeland
Ik denk dat het erg gevaarlijk voor mij wordt om straks weer in Nederland te zijn. In de meeste hostels in New Zealand zijn de deuren van de dorms altijd open. Op slot doen, dat doen alleen de in NZ startende onervaren backpackers. Want in New Zealand hoeft dat niet. Laat gerust je ipad, laptop of telefoon rondslingeren, 90% kans dat het gewoon ligt waar jij het hebt achtergelaten. M.u.v. Dunedin, daar toch wel even oppassen.
De weg zoeken hoeft ook niet, pak je kaart en kijk wat zoekend; binnen 2 minuten heb je al een kiwi gevonden die zonder te vragen je de weg wijst. Vaak lopen ze nog met je mee ook. In het rural gebied doet niemand deuren opslot. Nooit. Auto niet opslot met de sleutel erin? In Gore kan het allemaal.
Dus ja, grote kans dat ik bestolen ga worden in Nederland. Je wordt er toch wat laks en naïef van. Maar o wat is dat fijn. Niet met achterdocht een drankje aan nemen in de bar van een vriendelijke kiwi, gastvrijheid is hier (tot hoever ik het zien kan) heel normaal.
Rijd je met de auto in de berm (nee mij niet overkomen maar een mede wooffer van hier wel) stopt bijna iedereen om te vragen of je oke bent.
Hier excuseert een conducteur zich als een trein 5 minuten vertraging heeft. En ja, niemand gaat zuchten of mopperen als het gebeurd. Het is niet anders is de mentaliteit.
Kiwi's zijn relaxed en vriendelijk. In tegenstelling tot de meeste Amerikanen weten ze wel waar Nederland ligt;-) ze helpen elkaar en zijn, zo lijkt het, geïnteresseerd. Heerlijk! In Gore heb je bijna in elke winkel wel een bordje dat je modderige gummyboots (regenlaarzen) uit moet doen. Boodschappen doen op je sokken is dus zeer normaal. Netjes gekleed, of je vieze paardrijkleren aan: nobody gives a sh..! Heerlijk is het!!
Afijn, bij deze dus; helpen jullie me af en toe even herinneren dat ik de deuren wel op slot doe en mn tas bij me hou straks? (Ik denk dat ik mn schoenen wel aan hou hoor;-)) Maar voor het geval mijn kiwigewoonte in nederland blijft hangen.
Back to my NZ adventure! Oud en nieuw kamperend gevierd in Cromwell! 1 januari een prachtige dag dus een fijne (iet wat koude) nieuwjaarsduik gedaan in de rivier. Verder tja, veel paardrijden:)
Twee weken terug besloot ik om een roadtripje te maken. Met de weinige weken voor de boeg had ik behoefte aan even weggaan. Slechts een paar nachtjes zodat ik ook meteen Annabelle van Christchurch airport kon ophalen. Ze heeft hetzelfde als ik in december gedaan: weekje weg om nog 3 maanden te kunnen blijven. Gevraagd aan Trevor of het oke was, kreeg een sleutel in m'n handen gedrukt voor de auto. Ja dus, natuurlijk mag dat.
Eerste nachtje Timaru als tussenstop en ruim 700 km verder zat ik in; Kaikoura!
Vorig jaar met Aifa heeft Kaikoura toch wel mijn hart gesloten. Wat een prachtige plek is het daar.. Slechts 2 nachtjes, maar ontzettend genoten. Kopje koffie bij Jo gedaan, de oude wooffing plek waar in begin maart 2015 zat. Licht verbaast was Jo, want ze dacht dat ik sinds Juni al in NL zat. Rondgewandeld, mooie auto rit gemaakt en savonds het donker zien worden en sterren tellen op het strand.. Zucht, blijft 1 van de meest bijzondere plekken in NZ voor mij.
Dinsdag weer terug naar Chch, een opgeluchte (was net zoals ik toch wel en beetje bezorgd dat ze het land niet meer in mocht) Annabelle opgehaald en samen richting Tekapo.
Tijdens de picknick bedacht Annabelle dat er tijdens de route een plek is die we wel konden bezoeken. Mt somers, ofwel Edoras. Dat is een locatie waar ze het kasteel van Rohan hebben opgebouwd en dus erg veel film opnames hebben gemaakt voor Lotr. Trevor en Pixie hebben daar ook gereden voor zowel de film als endurance races. 45km gravel road verder; amazing! Naar te top gewandeld en wauw, wat een waanzinnig mooie plek!!
Erna weer verder richting Tekapo. Geen sterren helaas... Bij zonsondergang kwam de bewolking binnen. Tekapo is DE plek in Nz om de, al hele mooie maar hier nog iets betere, sterrenhemel nog te bewonderen. Toch nog maar een keer terug.. Wat ik geen enkel probleem vind.
Dag erna ochtend koffie bij mt observatory voor we weer richting Gore gingen. Een erg steile weg naar de top van de observatory. De vriendelijke meneer die de 5 dollar per auto collecteert vroeg waar we vandaan kwamen. Bij het woord "holland" vermelde hij me "so this is a mountain". Thanks, in Nederland hebben we er idd niet veel;-) Op de heen weg kwam een auto vlak voor ons plotseling stil te staan met een rokende motor.. Oeps, niet een plek waar je stil wilt staan. Op de terug weg was deze al weg(gesleept?). Hopelijk hebben de betreffende auto bezitters nog kunnen genieten van het uitzicht op de top. Want die is en blijft: adembenemend.
Nog een tussenweg genomen naast lake Pukaiki, met de zon op het meer lijkt het bijna lichtgevend. Prachtig uitzicht op Mt Cook (hoogste berg van NZ).. Ja, deze dagen was het meer dan waard!
1900km (in 5 dagen) verder weer aangekomen in Gore. Moraal van het verhaal; ik heb mezelf verbaast.
Vorig jaar nog wat gespannen achter het stuur kruipen en de voorkeur geven voor korte stukjes. Daarnaast, plannen of ideeën heb ik vaak wel. Maar de uitvoering kwam toch vaak veel later.
Had je me vorig jaar verteld dat ik nu binnen 1 dag een beslissing maak om alleen een roadtrip te maken van 1900km had ik je keihard uitgelachen. Ik had je niet geloofd. Tijdens het rijden besefte me ik dat. Dus ja, ik ben gegroeid. Ik heb geleerd en ben wat meer zorgeloos geworden. Toch wel trots op mezelf, dat is namelijk fijn om te beseffen!
Soms vragen mensen wel, of schep je zelf de verwachting dat, of reizen je laat groeien. Maar vaak is het achteraf lastig om te benoemen wat dan precies. Je voelt het wel, maar wat..? Deze roadtrip, en waanzinnige plekken, maakt dat ik nu concreet snap waar ik in ben gegroeid het afgelopen jaar.
Meer kilometers gemaakt! Afgelopen week een 20 kilometer en 40 kilometer rit gemaakt op het strand met Jay. Gaaaf! Bang voor mijn eigen fitheid, maar viel gelukkig reuze mee. Jay heeft een flinke draf en kan, volgens trevor, 30km per uur draven. Dat heb ik gevoeld, dat voelt heel gaaf! Slechts een kort stukje snel, want de rest van de rit deden we het "rustig aan". De 40 km in ongeveer 3 uur gereden. Komende week is het plan om nog een snellere 40 te doen en erna een 80. Kom maar op! Ik ben verslaafd.
Oke misschien praat ik anders na een 80 km, maar voor nu: yeah:)
Coruba gaat als een speer vooruit en begint zelfs verveeld te raken tijdens de normale ritten. Nog wat problemen met het verkeer dankzij een incident op de eerste dag dat we de weg op gingen. 60 km per uur paarden passeren is zeker veel en veels te snel... Afijn, beide wat stress met auto's dus we rijden door alle paddocks heen wat ook erg mooi rijden is. Door zijn verveeldheid echter wordt het dus tijd voor een strandrit. Van de week voor het eerst op de trailer geladen, nog 1 of 2 keer en dan is hij klaar voor de rit naar het strand. En daar kijk ik toch wel heel erg naar uit!
We zijn begonnen met de merries. Ik heb de halfzus van Coruba en Jay onder mn hoede. Wat leert ze snel, wederom weer een prachtig paardje.
Nog 6 weken te gaan.. Vandaag weer een mailtje van Immigration; "your visa expires in 45 days". En bedankt.. Niet waar ik op zit te wachten nog.
Mooie vooruitzichten hier dus ik ga nog even vol genieten van elk moment! Veel te doen, te zien, te genieten.. Wat is het hier toch fijn.
Liefs Lieke
De weg zoeken hoeft ook niet, pak je kaart en kijk wat zoekend; binnen 2 minuten heb je al een kiwi gevonden die zonder te vragen je de weg wijst. Vaak lopen ze nog met je mee ook. In het rural gebied doet niemand deuren opslot. Nooit. Auto niet opslot met de sleutel erin? In Gore kan het allemaal.
Dus ja, grote kans dat ik bestolen ga worden in Nederland. Je wordt er toch wat laks en naïef van. Maar o wat is dat fijn. Niet met achterdocht een drankje aan nemen in de bar van een vriendelijke kiwi, gastvrijheid is hier (tot hoever ik het zien kan) heel normaal.
Rijd je met de auto in de berm (nee mij niet overkomen maar een mede wooffer van hier wel) stopt bijna iedereen om te vragen of je oke bent.
Hier excuseert een conducteur zich als een trein 5 minuten vertraging heeft. En ja, niemand gaat zuchten of mopperen als het gebeurd. Het is niet anders is de mentaliteit.
Kiwi's zijn relaxed en vriendelijk. In tegenstelling tot de meeste Amerikanen weten ze wel waar Nederland ligt;-) ze helpen elkaar en zijn, zo lijkt het, geïnteresseerd. Heerlijk! In Gore heb je bijna in elke winkel wel een bordje dat je modderige gummyboots (regenlaarzen) uit moet doen. Boodschappen doen op je sokken is dus zeer normaal. Netjes gekleed, of je vieze paardrijkleren aan: nobody gives a sh..! Heerlijk is het!!
Afijn, bij deze dus; helpen jullie me af en toe even herinneren dat ik de deuren wel op slot doe en mn tas bij me hou straks? (Ik denk dat ik mn schoenen wel aan hou hoor;-)) Maar voor het geval mijn kiwigewoonte in nederland blijft hangen.
Back to my NZ adventure! Oud en nieuw kamperend gevierd in Cromwell! 1 januari een prachtige dag dus een fijne (iet wat koude) nieuwjaarsduik gedaan in de rivier. Verder tja, veel paardrijden:)
Twee weken terug besloot ik om een roadtripje te maken. Met de weinige weken voor de boeg had ik behoefte aan even weggaan. Slechts een paar nachtjes zodat ik ook meteen Annabelle van Christchurch airport kon ophalen. Ze heeft hetzelfde als ik in december gedaan: weekje weg om nog 3 maanden te kunnen blijven. Gevraagd aan Trevor of het oke was, kreeg een sleutel in m'n handen gedrukt voor de auto. Ja dus, natuurlijk mag dat.
Eerste nachtje Timaru als tussenstop en ruim 700 km verder zat ik in; Kaikoura!
Vorig jaar met Aifa heeft Kaikoura toch wel mijn hart gesloten. Wat een prachtige plek is het daar.. Slechts 2 nachtjes, maar ontzettend genoten. Kopje koffie bij Jo gedaan, de oude wooffing plek waar in begin maart 2015 zat. Licht verbaast was Jo, want ze dacht dat ik sinds Juni al in NL zat. Rondgewandeld, mooie auto rit gemaakt en savonds het donker zien worden en sterren tellen op het strand.. Zucht, blijft 1 van de meest bijzondere plekken in NZ voor mij.
Dinsdag weer terug naar Chch, een opgeluchte (was net zoals ik toch wel en beetje bezorgd dat ze het land niet meer in mocht) Annabelle opgehaald en samen richting Tekapo.
Tijdens de picknick bedacht Annabelle dat er tijdens de route een plek is die we wel konden bezoeken. Mt somers, ofwel Edoras. Dat is een locatie waar ze het kasteel van Rohan hebben opgebouwd en dus erg veel film opnames hebben gemaakt voor Lotr. Trevor en Pixie hebben daar ook gereden voor zowel de film als endurance races. 45km gravel road verder; amazing! Naar te top gewandeld en wauw, wat een waanzinnig mooie plek!!
Erna weer verder richting Tekapo. Geen sterren helaas... Bij zonsondergang kwam de bewolking binnen. Tekapo is DE plek in Nz om de, al hele mooie maar hier nog iets betere, sterrenhemel nog te bewonderen. Toch nog maar een keer terug.. Wat ik geen enkel probleem vind.
Dag erna ochtend koffie bij mt observatory voor we weer richting Gore gingen. Een erg steile weg naar de top van de observatory. De vriendelijke meneer die de 5 dollar per auto collecteert vroeg waar we vandaan kwamen. Bij het woord "holland" vermelde hij me "so this is a mountain". Thanks, in Nederland hebben we er idd niet veel;-) Op de heen weg kwam een auto vlak voor ons plotseling stil te staan met een rokende motor.. Oeps, niet een plek waar je stil wilt staan. Op de terug weg was deze al weg(gesleept?). Hopelijk hebben de betreffende auto bezitters nog kunnen genieten van het uitzicht op de top. Want die is en blijft: adembenemend.
Nog een tussenweg genomen naast lake Pukaiki, met de zon op het meer lijkt het bijna lichtgevend. Prachtig uitzicht op Mt Cook (hoogste berg van NZ).. Ja, deze dagen was het meer dan waard!
1900km (in 5 dagen) verder weer aangekomen in Gore. Moraal van het verhaal; ik heb mezelf verbaast.
Vorig jaar nog wat gespannen achter het stuur kruipen en de voorkeur geven voor korte stukjes. Daarnaast, plannen of ideeën heb ik vaak wel. Maar de uitvoering kwam toch vaak veel later.
Had je me vorig jaar verteld dat ik nu binnen 1 dag een beslissing maak om alleen een roadtrip te maken van 1900km had ik je keihard uitgelachen. Ik had je niet geloofd. Tijdens het rijden besefte me ik dat. Dus ja, ik ben gegroeid. Ik heb geleerd en ben wat meer zorgeloos geworden. Toch wel trots op mezelf, dat is namelijk fijn om te beseffen!
Soms vragen mensen wel, of schep je zelf de verwachting dat, of reizen je laat groeien. Maar vaak is het achteraf lastig om te benoemen wat dan precies. Je voelt het wel, maar wat..? Deze roadtrip, en waanzinnige plekken, maakt dat ik nu concreet snap waar ik in ben gegroeid het afgelopen jaar.
Meer kilometers gemaakt! Afgelopen week een 20 kilometer en 40 kilometer rit gemaakt op het strand met Jay. Gaaaf! Bang voor mijn eigen fitheid, maar viel gelukkig reuze mee. Jay heeft een flinke draf en kan, volgens trevor, 30km per uur draven. Dat heb ik gevoeld, dat voelt heel gaaf! Slechts een kort stukje snel, want de rest van de rit deden we het "rustig aan". De 40 km in ongeveer 3 uur gereden. Komende week is het plan om nog een snellere 40 te doen en erna een 80. Kom maar op! Ik ben verslaafd.
Oke misschien praat ik anders na een 80 km, maar voor nu: yeah:)
Coruba gaat als een speer vooruit en begint zelfs verveeld te raken tijdens de normale ritten. Nog wat problemen met het verkeer dankzij een incident op de eerste dag dat we de weg op gingen. 60 km per uur paarden passeren is zeker veel en veels te snel... Afijn, beide wat stress met auto's dus we rijden door alle paddocks heen wat ook erg mooi rijden is. Door zijn verveeldheid echter wordt het dus tijd voor een strandrit. Van de week voor het eerst op de trailer geladen, nog 1 of 2 keer en dan is hij klaar voor de rit naar het strand. En daar kijk ik toch wel heel erg naar uit!
We zijn begonnen met de merries. Ik heb de halfzus van Coruba en Jay onder mn hoede. Wat leert ze snel, wederom weer een prachtig paardje.
Nog 6 weken te gaan.. Vandaag weer een mailtje van Immigration; "your visa expires in 45 days". En bedankt.. Niet waar ik op zit te wachten nog.
Mooie vooruitzichten hier dus ik ga nog even vol genieten van elk moment! Veel te doen, te zien, te genieten.. Wat is het hier toch fijn.
Liefs Lieke
