around the world in 14 days

Guess what? Plans do change quickly in nz.. En je beseft je des te meer hoe ver new zealand is. Ik las laatst dat NZ tegenover de lijn Parijs tot Casablanca ligt. Dat is dus in de lijn van nederland; precies aan de andere kant van onze wereldbol. Weird huh? Een gaatje boren en we komen ergens in het water vlakbij new zealand uit dus. Dus ja, verder dan New zealand vanuit Nederland kun je praktisch niet gaan. (De zuidpool misschien..) En dat is dus ver, heul erg ver.

En guess what? Ik zit, terwijl ik dit eerste gedeelte (ik schrijf mijn blog over een paar dagen vaak) van mijn nieuwe blog schrijf, thuis op de bank. Jawel, Nederland thuis. Helaas niet vanwegen een fijne reden, maar ja thuis in Nederland.
Twee weken geleden hoorde ik dat het erg slecht ging met mijn lieve oma. Zo slecht dat mijn vader van boord ging om bij zijn moeder te kunnen zijn. Dat is slikken, als je zo ver weg zit voelt het zo raar! Onwerkelijk en leeg voelt het. Bijna niet te beseffen dat het echt niet goed ging met haar, want het is zo ver weg. Maar goed, hardop denkend maakte dat toen ik zei "ik zou eigenlijk wel thuis willen zijn nu" ik me besefte dat het waar was; ik wilde thuis zijn. Heeft nog een volle dag geduurd met wikken en wegen. Hulde aan de verzekering; die vergoed alles.. Dus maandag ochtend (24 uur later) gebeld en gezegd "ik wil naar huis".

Dan wordt alles in gang gezet. Trevor was het weekend weg maar Annabelle en Michelle wilde me vergezellen (dus afzetten) in Christchurch. Tijdens de 7,5 uur durende autorit werd ik gebeld met de vlieg info; dinsdag christchurch naar singapore, 6 uur wachten en dan chch naar ams. Toch wel grappig; toen de vriendelijke meneer mij deze informatie gaf zei ik (op de 6 uur tussenstop) "ohw dat valt mee, hartstikke kort", "nou" zegt de vriendelijke meneer "kort zou ik het toch niet noemen". Tja zo vaak en ver vliegen maakt dat je kijk op tijden toch even veranderd ;).

Anyways, dinsdag ochtend zat ik in het vliegveld naar huis toe en woensdag ochtend (Nederlandse tijd) stond ik na 5 weken weg weer op Nederlandse bodem.
Direct vanuit Schiphol op bezoek gegaan naar oma toe. Ben ongelofelijk dankbaar dat ik haar nog heb kunnen zien!

Vrijdag middag, 25 september, is mijn lieve stoere oma overleden.

Wat een dagen. Thuis zijn kun je het bijna niet noemen. Zo raar en snel gaat alles. Een soort emotionele rollecoaster waar je doorheen raast. Maar zo zo erg blij dat ik bij het hele proces kon zijn. Donderdag 1 oktober een prachtige uitvaart gehad. Verdrietig maar troostend mooi, heftig maar goed om het van dichtbij mee te maken. Fijn om met familie te zijn.. Ja, echt even een besef van hoe ver dat waanzinnige land is..

En nu? Nu heb ik mijn spulletjes weer gepakt en maak ik me klaar voor een 5e keer naar de andere kant van de wereld vliegen. Via San Francisco dit keer dus; ik ga de wereld rond in 2 weken. Dinsdag avond 8 uur Nederlandse tijd kom ik in Dunedin aan waar Trevor me komt ophalen.

Mijn plan voor de komende tijd durf ik eigenlijk niet te zeggen. 6 dec loopt mijn workandholiday visum af.. Trevor antwoorde "no problem, we can fix that" dus volgende week maar even navragen hoe dat te fixen valt. misschien kan ik met een toeristen visa nog 3 maanden blijven. Vertrek nu dus voor 2 of voor 5 maanden, who knows:)

Anyways, ik maak me klaar voor vertrek. Straks naar schiphol toe. Uitkijken naar een prachtige periode met heel veel paardjes en lieve mensen. Maar ook terugkijken op een fijne periode thuis met veel lieve mensen om me heen.
Lieve Oma, het zijn niet de zwitserse bergen. Maar ik weet zeker dat u het ook prachtig had gevonden..

Liefs!

"Herinner mij, maar niet in sombere dagen. Herinner mij in de stralende zon. Hoe ik was, toen ik alles nog kon."