Feel it, still!

Reizen is anders dan vakantie. Athans, naar mijn mening. Schokkend of logisch misschien? Maar er blijft een groot verschil in de twee. Ja je bezoekt met beide een andere plek/land. Echter dat is bijna het enigste wat overeenkomt met elkaar. Voor vakantie spaar je ook, maar geef je veel in een relatieve korte periode uit. Voor reizen spaar je maar leef je vervolgens op een budget.

Vrijwel iedereen die ik ontmoet in de hostels hebben hetzelfde probleem, geld. Goedkope boodschappen, klagen over de dure prijzen, koopjes scoren bij de 2ehandswinkel en overal wel 10x over nadenken voor je iets aanschaft. Met reizen leef je op een budget, leer je zeer goed omgaan met een laag saldo.. Een avondje uiteten is vaak de 5 dollar pizza bij de dominos of naar restaurant de goudenbogen.. Verslofte broeken, oude schoenen en vesten met vlekken die na 100x wassen niet meer verdwijnen. Met vakantie was je weinig. Met reizen heb je een minimaal kledingskeuze en draag je alles heel vaak. Zo vaak dat alles snel slijt, vlekken niet meer verdwijnen (vooral als je met paarden werkt..) en afgelopenschoenen. En dan ergenis nummer 1.. De wifi. Wifi in hostels is slecht. Wifi in de maccers (australisch voor macdonalds/restaurant de goudenbogen;)) bestaat niet. Het eeuwige wifi probleem.. Gezien je leeft op een budget doe je vaak op een dag niet zoveel.. Met wooffing of werken uiteraard wel. Maar zodra je weer terug gaat naar de hostels doe je vrij weinig. Dus even een serietje kijken is dan vaak een optie die je thuis kiest. Met wifi in hostels? Onmogelijk.. Tenzij je graag 4 uur wacht voor het downloaden/streamen van je aflevering. Zucht.. Die eeuwige wifi.

Dan heb je de standaard backpack intro waar vrijwel elke backpacker ook ronduit niet goed van wordt. Het begint met vaak jezelf even voorstellen (what leikie? leika? Likey, liekie, lieka, Alieka. Het komt in vele verschillende versies). Vervolgens de uitwisseling van nationaliteiten en erna hoe lang je al in het land bent en wat je verdere plan is voor de rest van je reis. Na die beleefdheidsuitwisselingen ga je soms verder in het gesprek over waar je allemaal wel niet geweest bent. Het is logisch dit gesprek, maar met zoveel verschillende gezichten en komen en gaan van mensen wordt het gesprek wel eens saai.. Je hoort vaak in het antwoord op de vragen hoe lang iemand al reist. Diegene die net beginnen zijn nog dol enthousiast en leggen alles met een spontaniteit uit. Hoe langer je reist, des re meer de antwoorden als een voicerecorder worden afgespeeld. Ik ben nog aan het brainstormen over creatieve vragen (hey how are you? Whats ur favorite colour? Bv) of interessante antwoorden.. Iemand leuke ideeën? Gesprekken die logisch zijn, maar na een tijdje vreselijk saai worden.. Daarnaast, 20 mensen de gezichten/namen/nationaliteiten/reisgeschiedenis/reistoekomstplannen onthouden is Onmogelijk. Dus ik stel regelmatig dubbele vragen die gelukkig door de langerereizigers meteen worden begrepen.

Dat klinkt misschien allemaal wat negatief. Gelukkig is het verre van!

Wat maakt reizen dan zo verslavend? Waarom zijn er zoveel reizigers die ondanks het leven op een karig budget, slechte wifi verbindingen en eeuwige voorstelrondjes verslaafd zijn? Het is de vrijheid. De onafhankelijkheid. Ja je werkt misschien en komt in een ritme. Maar ondanks dat heb je constant het gevoel weg te kunnen wanneer je wilt. Niet vast te zitten in een ritme. Nieuwe mensen ontmoeten met interessante verhalen voor een paar goede gesprekken. Of gewoon weg plezier hebben met een groep mensen die je hoogst waarschijnlijk nooit meer zal ontmoeten. Het ontdekken, nieuwe plekken zien. Leven van hostel naar hostel. Het is een ander iets. Dat maakt helpx zo leuk: de locals ontmoeten. Echt even leven in het land zelf meemaken. In hostels mis je soms om jezelf even te vestigen. Het eeuwige inpakken en op pad zijn is vermoeiend. Dus helpx tussendoor is een heerlijke afwisseling. En dat is bij elkaar voor mij het verschil tussen reizen en vakantie.

Waar ik nu ben? Ik ben door omstandigheden gestopt met werken, niks ernstigs maar wel jammer. Ik ben nu in Melbourne in een hostel. Een heerlijk relaxed hostel waar we regelmatig uitstapjes mee maken, avondje bios, avondje Uno spelen etc. En het is o zo heerlijk! Ik geniet weer van dit hostel leven en al haar irritaties. Wachten voor de douche, gebrek aan privacy, wifi, de luidruchtige feestganger etc ;) maar het ontmoeten van interessante reizigers, ik blijf er aan verslaafd. Morgen vlieg ik naar tasmanië (Australische New Zealand..;)). Daar ga ik 3 weken helpx’en tussen de paardjes. Daarnaast hopelijk Laura nog even zien met wie ik samen ongeveer 6 maanden bij Cosy Dell heb gewoond. Heerlijk om haar weer te ontmoeten! 2 december weer terug naar Melbourne om vervolgens de 4e naar NZ te vliegen. Back to NZ home and I cannot wait..

Het hostel leven is dus bijna afgelopen alweer. Toch weer jammer om nieuwe vrienden gedag te zeggen. Ontmoeten is leuk maar aan het gedag zeggen raak ik maar niet gewend. Als je eenmaal een leuke groep mensen om je heen heb is het weer een constant proces van afscheid nemen. Toch gek, na zoveel plekken en zoveel leuke mensen die ik overal tegen kom kan ik mezelf nog steeds afvragen "wat als het op de nieuwe plek niet zo leuk is?" terwijl al het nieuwe tot dusver altijd weer leuke mensen/plekken/momenten geeft. Ik zal nooit echt 100% wennen aan veranderingen/gedag zeggen denk ik. Maar goed, op weg en nog even 3 weken vestigen in Tassie en dan weer anroute. Weer rijden, weer relaxed, flexibel, thuis.. 1 maand precies. Yass! Het idee dat het nog "maar 3 maanden" zijn verstikt me al een beetje.. Maar ik kan echt niet wachten m'n maatje weer te zien. Over 2 maanden mag ik daarnaast mijn ouders begroeten op christchurch vliegveld en introduceren met mijn NZthuis. Zakdoekjes aanschaffen dus!

De zomer komt er hier aan. Ik ga verder m’n spullen pakken en mezelf klaar maken voor een nieuw avontuur in Tasmanie!

Liefs Lieke