Lieve 2017

Lieve 2017,

Daar was je dan. Je kwam en je ging. Je vloog!! Heb ik al gezegd hoe ongelofelijk irritant het eigenlijk is als je zelf in ene zegt dat de jaren steeds sneller gaan? Vroeger hoorde ik het de volwassenen zeggen.. En nu hoor ik bij de club ;). Al eventjes, maar het is zo vreselijk waar dat jaren sneller gaan. Dat de tijd vliegt. De maanden voorbij razen.

Voor 2016 heb ik ook een brief geschreven. Eentje die ik niet heb gepost maar ik weet wel dat ik deze afsloot met de zin "2017, het is tijd de controle weer te nemen". Zo ben ik je begonnen, met die gedachten.

Waar 2016 begon met een droomwaarmakende start sloot het des te verwarrender af. Een gek jaar was het, en ook jij 2017 was gek..

Door het gekke einde van 2016 begon jij ook gek 2017. Een prachtig mooi meisje bij de familie eind 2016, een geluk voor haar papa en mama maar ook voor de rest van de familie. Maar ook een paar heftige gebeurtenissen in mijn andere thuis. Waardoor het contrast, of de tweestrijd, weer gigantisch werd benadrukt werd. Zo begon jij 2017. De eerste 3 maanden een kwestie van zaken uitvogelen. Wat kies je, wat doe je. Welke droom ga je achterna? Welke dierbaren moet je achterlaten als je een van de twee opties kiest? Wat laat je los...? Wat laat je achter?

De keuze vertraagt door herhalingen van gebeurtenissen in 2016. How bizarre..
Maar uiteindelijk de knoop doorgehakt. Ik vertrok. Alweer. Naar NZhome.
Een moeilijke beslissing maar de enige juiste keuze. Ik moest.

Ik wilde iets vinden 2017. Ik zocht zo lang en ik moest en zou het vinden. De controle misschien? Ik weet het nog niet. Want je zoekt zelden wat je vind. Maar ik weet nog steeds dat er iets is. (thanks blof). Het zoeken verdwaalde me. Maar bij het loslaten heb ik mezelf weer herpakt.
De moeilijke, heftige maand augustus waar ik wederom weer voor het 2 thuisen dilemma werd gesteld. Waar ik afscheid moest nemen vanaf een hele lange afstand. 2 thuisen moest missen.
Maar ook dat maakte mij uiteindelijk sterker.
Dealen met situaties waar ik geen controle op had.

Al schrijvende 2017 besef ik me dit misschien wel de rode draad was van jou. Niet het controle overnemen. Maar juist het leren los te laten in oncontroleerbare situaties. Het leren om te gaan met contrasten, met onverwacht moeilijke momenten waar ik keuzes moest maken door een onverwacht, oncontroleerbare situatie.

En nu, nu ben ik NZthuis. Alweer.
12 maanden hier nu in totaal. Mijn 3e kerst in NZ. Mijn 2e kerst in mijn NZthuis. 13 weken, 3 maanden in NZ. Tot 3-3-2018 heb ik voor ik weer terug moet vliegen naar Melbourne (wordt 3 mijn rodelijn in 2018?;)).
En weg wil ik niet. "Ik hoop dat ik het kan afsluiten in die 2x 3 maanden" zei ik nog. Hoe erg kun je jezelf voor de gek houden? Want het thuis gevoel hier wordt groter. Helemaal nu ik het kan delen met vriendinnen van NLthuis. Dit is mijn thuis. Maar het tijdelijke klokje tikt altijd op de achtergrond in mijn hoofd..

Tasmanie, 2017, was geweldig! 2016 sloot ik af met 2 vriendinnen van Cosy Dell, en in Tasmanie mocht ik Laura, de 3e van dit groepje weer terug zien. 2 weken helpx gedaan tussen de paarden, en erna Tassie afgesloten met een waanzinnig roadtrip van 8 dagen.

De laatste maand met jou 2017 weer in Nzthuis. Ritten met mijn Grote vriend Coruba.. In ren galop de heuvel op geweest waar we beide o zo van hebben genoten. Samensmelten met Coruba, ik geniet er elke dag weer van en ben zo blij dat ik hier weer mag zijn. Kerst vieren met Trevor en de meiden.. Het is genieten.
Met hun zal ik jouw 2017 afsluiten..

2018 zal zwaar worden. Alweer een afscheid die gaat komen.. Alweer.
Asap werk zoeken om alles te kunnen financieren. Veel onzekerheden. Heel veel obstakels die ik al zie en nog niet weet hoe die te gaan omzijlen.
2018 staat open. 1 doel is om in het engels mijn blogs te gaan schrijven. Het iniedergeval te gaan proberen en te zien hoe ver we komen.
Ik weet dat 2018 niet makkelijk wordt. Maar 2017, jij hebt me op vele manieren klaargestoomd voor alles wat er in 2018 komt. Ook weet ik dat ondanks dat 2018 niet makkelijk zal zijn, het vreselijk mooi en leuk zal zijn. Dat er genoten wordt. Dat het mooi wordt. En dat ik volgendjaar als ik 2018 een brief schrijf ik heel veel te vertellen heb.

Ik kijk uit naar de start van 2018, de start waar mijn ouders op 8 januari met hun liegluig aankomen in Christchurch. Waar er een traantje wordt weggepinkt. Maar waar Kiekstravels hun het wonderlijke new zealand land zal laten bewonderen. Waar mijn ouders mijn NZthuis gaan zien en voelen.

2017, bedankt. Bedankt voor de lessen, de momenten, de waanzinnige herenigingen. Ik ben met jou nieuwe dromen gaan dromen. Grote dromen..

2018, het wordt tijd om te laten zien dat ook grote dromen uit kunnen komen. Dat er balans zal zijn tussen moeilijk en makkelijk, mooi en verdrietig. Dat die grote dromen ervoor gaan zorgen dat doelen bereikt worden.
Lets go for it!!

Liefs Lieke