Genieten, nog even

Reizen is keuzes maken.
En die gene die me goed kennen weten dat ik nu niet bepaald een goed beslisser ben.. Ik ben een typische weegschaal. Ik twijfel en denk, ik wik en weeg. Van school wisselen toen ik jong was ging al met een lijstje met de voordelen en nadelen per optie die ik had. Afwegen, dat zit en blijft hardnekkig in mijn brein zitten.

Dus reizen is soms een behoorlijke uitdaging voor me. Wat is de volgende stap, waar neem je afscheid en waar wil je naar toe. Alleen al de keuze om naar een hostel te gaan.. Ga je voor goedkoop, of dichtbij het centrum, of voor populair of klein? Gelukkig, oefening baart kunst dus ik kan nu na vijf maanden zeggen dat ik wel iets beter ben geworden in het maken van beslissingen. Mijn afwegingen zijn korter en niet elk detail ligt meer op mijn mentale weegschaal. Afgelopen weken was mijn mentale weegschaal een tikkeltje overbelast. Alle mogelijkheden en opties..

Ik zit nog steeds in Gore. Na mijn Animal farm park ervaring had ik mijzelf voorgenomen eerst '1 week en als het van beide kanten bevalt wat langer' te zeggen om even te bekijken of iets echt wel zo leuk is als het klinkt. Ik ontmoette Trevor in Christchurch waar hij me ophaalde om naar Gore te rijden. Toen hij na ongeveer een uur praten vroeg hoe lang ik wilde blijven (en ik zei in gedachten nog.. '1 week Lieke, je blijft om te zien hoe alles loopt, 1 week zeg 1 week!') flapte ik prompt "one month if thats okay?' eruit.. Zo aanstekelijk werkten zijn enthousiasme over zijn paarden op me. En hier zit ik nu, acht weken al..

Veel gereden op prachtige paardjes! En elke rit weer genieten.. Helaas zijn de paarden nu op 'winter rust'. Twee weken terug een strand rit gemaakt en vervolgens de paarden in de winter paddock gezet. Even niet meer rijden dus. In de tussentijd an route gegaan in een paar weekenden.

Queenstown bezocht en glenchory (bergen daar zijn regelmatig te zien in zowel Lord of the Rings als the hobbit), twee weekenden Milford Sound gedaan (wauw!!), via de Catlins Dunedin de studentenstad bezocht vorig weekend. Dunedin was een kleine schok, de eerste dag was zeker even wennen. Als je constant in de rust en ruimte zit en dan in een drukke studenten stad het nachtleven bezoekt is dat nog erger als de schok die ik had in Christchurch. Het leek bijna op Schagen! Met een plein waar omheen alle kroegen (incl. Volle terrassen) waren, bestuurders die met hun auto 5 rondjes rijden om hun luide muziek smaak te laten horen, en zelfs Mr. Probz die door de DJ gedraaid werd. Even waande ik me weer terug in Nederland...
Over 'thuis' gesproken; its a small works after all.. Stond afgelopen weekend heerlijk in het zonnetje op een parkeerplaats op de rest te wachten. Komt er een man naar zijn auto, die naast de onze geparkeerd staat, gelopen (vlakbij Christchurch). Vriendelijk de standaard 'how are you' beleefdheid uitgewisseld en we begonnen te praten over het weer. Ik gaf aan dat dit mijn eerste winter in NZ is, dus hij vraagt waar ik vandaan kom. Verteld (Holland) en uiteraard heeft hij familie uit Nederland. Vrouw komt uit Amersfoort en zijn mother in law ging hij de dag erna afzetten in Christchurch op het vliegveld omdat ze naar Nederland vliegt..

En het wordt beter, ik vraag waar ze naar toe gaat.. Sjeugen? Kiwi accent en ik Engels, dus ik vraag voor de zekerheid nog maar een keer, sorry where? Sjagen.... 'U mean Schagen?' Yeah! Thats it..
Later de mother in law ontmoet, vriendin van haar wordt 80 en viert dit in Schagen! Erug toevallig dus, gezien Schagen (sorry schagenaren) niet bijzonder groot is.

Met de mede wooffers (uit Italië, Duitsland en Frankrijk) dus aardig wat weekend trips gemaakt. Afgelopen weekend Lake tekapo en Wanaka bezocht. Door lord of the rings landschappen gereden. Besneeuwde bergtoppen... Wauw..

Over het weer gesproken, zit je het ene weekend bibberend binnen van wegen de kou buiten (sneeuw op de heuvels, handschoenen en muts een must en een ijzige wind) kun je twee dagen later bijna in je tshirt in het zonnetje koffie drinken. Het weer kan dus nogal verschillen..

Maar de keuze is hier reuze, zoveel dingen nog te doen en te zien. Afscheid nemen van een plek als op Cosy Dell Arabians is bijna onmogelijk. Als je na een weekend alle vier het gevoel hebt 'naar huis' te gaan, wat we alle drie hadden op de terug weg, zit het goed. Misschien wel een beetje te goed..
Inmiddels besloten 16 juni thuis te komen. Ik blijf hier in Gore nog ongeveer twee weken en dan vlieg ik van Christchurch naar Auckland.
In Auckland blijf ik nog een weekje, terug naar Debbie en Willow therapy farm. Back to where the journey started!
Ik kijk er naar uit Debbie weer te zien, maar besef me nog niet dat het bijna 'over' is.

Geeft rust dat mijn plannen voor de laatste maand nu gemaakt zijn. Maar het gevoel van tijdsdruk neemt wel wat toe. Gelukkig veel leuke dingen thuis om naar uit te kijken! Voor nu nog even optimaal, day by day, genieten van dit geweldige land..!

Tot snel,
Liefs