"Home"

En dan sta je weer met beide benen in Nederland. Wat een droom. Echt een droom.

Na een vlucht van 33 uur en een jetleg van 10 uur verschil voelt alles onwerkelijk aan. Ben ik er echt geweest? Heb ik echt 6,5 maanden in New Zealand gezeten? Ik wist van te voren wel dat de tijd zal vliegen. Ja zelfs met al die zenuwen en twijfels die ik had voor ik vertrok in December, wist ik dankzij Amerika dat het zou gaan vliegen. Maar dat het zo onwerkelijk zou voelen had ik niet verwacht. Ik ben na Trevor nog een week in Christchurch geweest waar ik een aantal tripjes heb gemaakt naar bijvoorbeeld Hamner springs en Akoroa. Vervolgens gevlogen naar Auckland om nog een week bij Debbie te verblijven. Het voelde bijna al een beetje als thuis komen. Erg fijn om zo warm weer onthaalt te worden. Ook om op die manier het eerste new Zealand verhaal proberen af te sluiten...

Eerste deel inderdaad, voor diegene die het nog niet weten: ik ga weer terug!! Ik mag in Augustus weer terug vliegen naar dat heerlijke land om in ieder geval mijn visum tijd uit te zitten (tot 6 december 2015). Gek idee dat het afscheid vorige week een tot ziens was. De ticket is nog niet geboekt, maar het plan is om in de 2e of 3e week weer die lange vlucht te maken. Om vervolgens als een gek werk te gaan zoeken.. Gelukkig al een klein netwerk opgebouwd met mensen die me willen helpen om iets te vinden. Daarnaast kan ik dus altijd weer in Auckland en Gore terugkomen. Nu eerst ruim 8 weken van Nederlandse zomer(??) genieten:) hard werken vanaf volgende week maar ook genieten en o.a. de bruiloft van mijn lieve zus bijwonen. Ik heb niks te klagen dus! Alhoewel het allemaal erg onwerkelijk voelt.

Nu pas (vorige week dinsdag aangekomen) weer een beetje de oude, jetleg lijkt nu bijna voorbij. Grappig om te beseffen dat alles echt al zo snel weer vertrouwd voelt. Fijn om iedereen weer te zien, mijn hondjes weer te knuffelen en weer ouderwets op stal naar Wanou te gaan. Maar doordat het zo snel vertrouwd voelt, voelt new Zealand des te meer als een droom. Letterlijk en figuurlijk, mijn oude dagboek erbij gepakt van de week. Ik wist dat het er stond, maar zelf ook al lang niet meer gezien.

In 2003 was ik als lord of the rings fan druk bezig met Arabieren plaatjes plakken met het onderschrift dat ik in New Zealand op een arabier wilde galopperen.. Bedankt Trevor dat dit werkelijkheid is geworden:) Nu dus weer genieten van alles thuis! Alle ervaringen laten bezinken en voorbereidingen treffen voor mijn terugkomst in augustus. Je het is een reisblog en ja ik ben thuis, maar jullie zijn nog niet van mijn verhalen af! Want ik ga weer:)

Liefs!